همیشه فروردین‌ماه برایم سرآغاز ایده‌هاست، نمیدانم شاید به خاطر فروردینی بودنم است، فروردین 1390 ایده‌ها و اتودهای اولیه‌ی آرزوی وصل در من شکل گرفت که تا اواسطِ 1391 پروژه به درازا کشید. پس از ساخت و پرداختِ آرزوی وصل، دو مضراب بسته‌نگار، دو عاشق، مهرانگیز، منت، و دلربا، به این اندیشیدم که باید به دو بزرگوار که در تفکر موسیقایی‌ام تأثیرِ به‌سزایی داشتند ادای دین کنم، استاد پرویز مشکاتیان، که یادش جاودانه باد، و استاد اردوانِ کامکار، که سایه‌اش بر سر ما مستدام باد، این بود که تمنا و خزان و سماع آوا و شورانگیزِ استاد مشکاتیان را با اندکی دخل و تصرف در تکنیک‌های اجرایی در این مجموعه آوردم، نرگسِ مست را اما با
نگاهی آزاد به فرمِ قطعه‌ی بر فرازِ باد استاد اردوان ساختم اما در محتوای دشتی و مقامهای محلیِ طبری.
بالاخره در یازده صبح 29 فروردین 1392 طی یک برداشت در استودیو پژواک، با صدابرداری جناب استاد مهدی اردستانی، آرزوی وصل متولد شد.
کوک باربَد (سنتور چهارده خرک دو کوک باس) برای آرزوی وصل شورِ فا (از خرک ششم) بود. با نت‌های
متغیر که در یک کوک ابداعی برای این مجموعه تامین شان کردم.
امید که مقبول طبع صاحبدلان افتد
مرتضی پورعلی
آرزوی وصل را به طور کامل از این صفحه بشنوید: