با هر نگاهت با جهانم حرف‌ها داری
از کنجِ محزونِ دلم «اندوه‌بردار»ی
صبحِ امیدی در شبان‌گاهِ جگرسوزم
هم دانه‌ای، هم دام، هم دلخواه و دلداری
من چایِ سردِ تلخی از دنیای خود دلگیر
تو شیرِ گرمِ تازه‌ای: توفیقِ اجباری-
می‌آیی و طعمِ جهانم تازه می‌گردد
آنی؛ دگرگون می‌شود این حالِ تکراری
هر روز با نامت شروعی تازه دارم من
ای خوابِ شیرین و خیالِ خامِ بیداری!
در 24 دی‌ماه 1392 : 7 و چهل دقیقه شب
ایران | تهران
شاعر و گوینده: مرتضی پورعلی
