❤
ماه از قشنگیِ تو در هم می‌کشد ابرو
جانا جنایت می‌کنی با طُرّه ی گیسو
عکسِ تو در ماه و شب و شعر و غزل پیداست
عطرِ تو را می‌بویم از هر کوچه و پستو
مستانه محوت می‌شوم؛ محوِ نگاهی که:
کوچک‌ترین سهمِ من است از قصه و جادو
تو رازِ بُهت‌انگیزِ این دنیای دل‌گیری،
گوهرترین دُردانه‌ای: ای «شاخه‌ی شب‌بو»! ,
دائم شده کارِ همه گُل‌غنچه‌های سرخ-
عجز و تمنا و حسادت: بر لبت؛ «مَه‌رو»! ,
در عاشق‌آزاری ربوده گویِ سبقت را
چشمِ پر از مِهرِ تو از چشمانِ صد آهو! ,
ششم‌بهمن‌ماه هزاروسیصدونودودو
ایران | تهران
شاعر و گوینده : مرتضی پورعلی
